Recenzja Goat Tyrant "Into the Greater Chasm"

Goat Tyrant

"Into the Greater Chasm"

Fallen Temple 2020

Długo musieliśmy czekać na pełnowymiarowy debiut Goat Tyrant, oj długo. Zespół istnieje już dwadzieścia lat, lecz dotychczas podsycał jedynie apetyty serwując co jakiś czas pomniejsze przystawki w postaci demówek i splitów. W końcu jednak jest i powiem szczerze, że słuchając "Into the Greater Chasm" przychodzi mi do głowy teoria spiskowa, że duet nagrał ten materiał z piętnaście lat temu, po czym zakopał taśmę matkę w wilgotnej glebie, niczym Dead jeansy, i czekał aż odpowiednio nadgnije. Osiem zawartych na płycie utworów to bowiem brudny i śmierdzący jak murzyńska chata thrash metal o lekko black metalowym zabarwieniu. Brzmienie tego materiału jest bardzo demówkowe. Wszystko jest tu na wskroś organiczne, zwłaszcza dudniące głęboko beczki potęgujące odczucie staroświeckości. Zresztą nie tylko, bo gitary też brzmią jak nagrane w piwnicy Pałacu Kultury na setkę. Utwory są pozornie proste i nieskomplikowane, wymykające się pojęciu wirtuozerii. Jednak wystarczy wsłuchać się dokładnie w pracę wioseł, zwłaszcza pojawiające się tu i tam solówki by przekonać się, że panowie w instrumenty umiom a owa prostota jest zabiegiem jak najbardziej zamierzonym. Chwilami słychać w tej muzyce głębokie echa rodzimego Kata czy Bathory, jednak całość jest bardzo surowa i cuchnie diabłem. Zdecydowanie nie są to piosenki dla poszukiwaczy przyjemnych melodyjek czy chwytliwych riffów. Przeciwnie – można wręcz powiedzieć, że Goat Tyrant są dość monotonni i rzeźbią na jedno kopyto. W tym jednak właśnie pogrzebany jest urok tego krążka.To jest granie dla garstki maniaków totalnie hailujących bezkompromisowości i starym brzmieniom. Pewnie, że słyszałem przynajmniej kilkanaście lepszych płyt w tym gatunku, jednak Tczewianie ze swoim debiutem spokojnie łapią się na play-offy do najwyższej klasy zagrywek. Warto było czekać tyle lat na ten materiał, bo to cholernie dobry kawał diabelstwa.

- jesusatan