RecenzjaGreve „Nordarikets Strid”

Greve

„Nordarikets Strid”

Purity Through Fire 2020

Tak sobie ostatnio przeskakiwałem po tych wszystkich promówkach, których połowy i tak z powodu braku czasu nie ogarniam, w poszukiwaniu czegoś, co by się w jakiś sposób wyróżniało z tego zalewu przeciętności, aż trafiłem na Greve. Dwuosobowy band ze Szwecji serwujący nam na swoim debiucie „Bitwę w Północnym Królestwie” (jeśli dobrze sobie tłumaczę tytuł). No cóż, jeśli panowie na wspomnianą bitwę wyruszają uzbrojeni w narzędzia zaprezentowane na tym krążku, to drżyjcie wrogowie. I mówię to absolutnie poważnie. Istnieje bowiem duże prawdopodobieństwo, że pożegnacie się z tym łez padołem szybciej niż myślicie, z … nudy lub ze śmiechu. Chłopaki za oręż mają bowiem czterdzieści minut tak nudnego i mdlącego black metalu, że już po dziesięciu minutach miałem ochotę wysiąść z tego tramwaju. Postanowiłem jednak być twardy. Bo przesłuchanie tego gniota w całości to nie lada wyzwanie. Muzyka na nim zawarta jest absolutnie banalna, przewidywalna, odtwórcza i podsycana monotonnymi, wkurwiającymi klawiszami. Ja wiem, symfoniczny black metal (będący z zasady zaprzeczeniem pierwotnego wzorca) i te sprawy, ale kurwa litości! Klawiszy też trzeba umieć używać a nie napierdalać nimi jak pijany górnik kilofem. To jednak nie wszystko. Najgroźniejszą bronią Szwedów jest wokal. Gdy wybrzmiał po raz pierwszy myślałem, że to jakiś żart i chyba lepiej by było, żeby tak go traktować. Jak bowiem można na poważnie skrzeczeć niczym Gollum? Dawno nie słyszałem czegoś równie idiotycznie brzmiącego. Co prawda chwilami wtrąca się także potwór z bagien, rzucający jakieś wstawki głębokim rzygiem, jednak przez ten kontrast całość brzmi jeszcze bardziej groteskowo. Zastanawiam się czy ktokolwiek łyknie ten kawałek gówna, bo moim zdaniem nawet koprofile będą mieli w ustach lekki niesmak. Starczy, nie chce mi się więcej pisać na temat tego kloca, strata czasu porównywalna z tą poświęconą na jego odsłuch. Nie polecam nikomu.

- jesusatan