Recenzja Primitive "Metal Baphomet"

 

Primitive

"Metal Baphomet"

Murder Rec. 2021

Teraz uwaga, rzucę kilka haseł... Brazylia, Sao Paulo / Belo Horizonte, Szatan na okładce, metal i Baphomet w tytule, w końcu, jako inspiracje – Bathory, Venom, Motorhead, Celtic Frost i Hellhammer. Pampers założony? No, to spocznij, bo tym razem potrzebny nie będzie. A szkoda, bo ja sam miałem spore nadzieje związane z tym materiałem i sromotnie się rozczarowałem. "Metal Baphomet" to czterdzieści minut muzyki surowej i... prymitywnej. Żaden zarzut, nie? Tylko że ten album jest encyklopedycznym przykładem jak takiej muzyki grać nie należy. W zasadzie wszystko jest tu zrobione źle. Przede wszystkim z wokali wieje straszną nieudolnością, a piski w wysokim rejestrze i wszelkiego rodzaju zaśpiewy, zwłaszcza próby zejścia jak najniżej, są w przypadku wszystkich odpowiedzialnych za nie członków Primitive wyjątkowo drażniące a po kilku utworach wkurwiające na maksa lub po prostu śmieszne na przemian. Brzmienie mamy, owszem, surowe, ale za razem niesamowicie biedne, bez pierdolnięcia, z szumiącymi swoje banalne linie melodyczne gitarami i mięciutko pukającą perką. Same kompozycje są z kolei tak przewidywalne i nijakie, że można zasnąć na stojąco. Jadą chłopaki d-beatem a gitary w tle wygrywają w kółko słyszany już tysiące razy akord. Nawet jak panowie próbują z kolei zrobić w "Hollow Shell" coś w stylu Sarcofagowego "Nightmare", albo w "Carpathian Wolves" pojechać Celticami, to wychodzi z tego podróbka na miarę butów Adadis. Jestem wielkim fanem retro grania w tych klimatach, o ile oczywiście zespoły tą starą muzykę czują i potrafią wykrzesać z niej odpowiednią ilość piekła. Primitive to jedynie nieudolni imitatorzy. No niestety, samo pochodzenie jeszcze o niczym nie świadczy, czego mamy tu dobitny dowód. Strasznie mnie ten materiał zmęczył i trzeciego odsłuchu już nie dokończyłem. Poddaję się i mówię Brazylijczykom, bez najmniejszego żalu, nie "do widzenia", lecz "żegnajcie". Obyśmy się więcej nie spotkali.

- jesusatan