Recenzja Finnr’s Cane „Finnr’s Cane”

 

Finnr’s Cane

„Finnr’s Cane”

Nordvis Produktion 2025

Jeśli jeszcze nie znacie tej kapeli, a lubicie nastrojowe granie, to najnowsza jej płyta, jak i poprzednie, jest dla Was. Panowie pochodzą z Kanady i tworzą swój atmosferyczny black metal od 2009 roku, zaś „Finnr’s Cane” jest czwartym ich albumem. Muzyka tego projektu to „przkomarzanki” melancholijnych riffów z bardziej chmurnymi podmuchami. Całość płynie niespiesznie, kreując zimowy i refleksyjny klimat, który kojarzy się z ludzkimi nastrojami, jakie występują w naszych głowach, gdy kończy się beztroskie lato i nastaje kolejny, jesienno-zimowy czas mroku. Tą rozleniwiającą i rozkosznie depresyjną aurę na tej płycie, Kanadyjczycy podkreślili depresyjnymi melodiami, które uwypuklają użyta tutaj zamiast basu wiolonczela oraz aksamitne, syntezatorowe tła. Instrumentarium nie ustępują wokale, które swą chwytliwą i bolesną postawą w fatalizm sączących się z tego krążka rytmów, mają dość znaczny wkład, a ich czysta barwa przypomina raczej produkcje spod znaku „gothic” niż „black”, co ma niemały wpływ na kierunek, w którym podążają kompozycje tego tercetu. Są to rejony mocno zbliżone do tych sentymentalnych, lecz i posępnych odmian metalu, które były popularne w latach dziewięćdziesiątych. Mam tu na myśli wcześniej wspomniane, gotyckie granie, które kojarzyć się może z późniejszą Katatonią, a także jak na tamte czasy nieco awangardowe podejście do czarcich dźwięków i wiążące się z twórczością Beyond Dawn. Jednakże, aby zapobiec przedwczesnemu onanizmowi fanów tych grup, spieszę z wyjaśnieniem, że nie jest to kontynuacja czy kalka ich dokonań, ale tylko pewne podobieństwo, które słychać w przygniatającej atmosferyczności tego wydawnictwa, wypływającej również z „doomowego” charakteru szeregu akordów, którymi raczy Finnr’s Cane. Przygnębiająca muzyka o kasandrycznym charakterze, w której wykorzystano różne formy kostkowania, te znane z black metalu również. Posłuchać można, ale najwcześniej w październiku.

shub niggurath