Esoctrilihum
"Eternity of Shaog"
I, Voidhanger Rec. 2020
Jeśli jeszcze jakimś cudem nie spotkaliście się do tej
pory z nazwą Esoctrilihum, to jesteście mocno w plecy. Francuz napierdala
bowiem płytami swojego jednoosobowego projektu jak pojebany a omawiany dziś
krążek jest już piątym w dyskografii tego niecodziennego tworu. Mimo iż
poprzedni album gdzieś mi uciekł w zalewie nowości, "piątka" na
pytanie "Czy wiele się zmieniło?" odpowie zdecydowanie – nie!
Asthagul nadal miesza style niczym malarz-wizjoner farby i tworzy z nich
wielobarwny dźwiękowy pejzaż innego świata. Krążek rozpoczyna
"Orthal", utwór mimo iż krótki, zwiastujący, że wiele się tu
będzie działo. I dzieje się. Brutalne death metalowe eksplozje mieszają się z
black metalowymi, bardziej melodyjniejszymi chwytami by chwilę potem przejść w
klimatyczne, uspokajające doomowe klimaty, zaskakiwać ciężkim riffem niespodziewanie
przechodzącym w klimat atmosferycznego, leśnego metalu i znów uderzyć z
zaskoczenia blastem. Akordy są raz proste jak konstrukcja cepa by za chwilę
przeistoczyć się w niezłe połamańce albo
chwytliwe thrashowe patenty. Nawet
klawisze nie są na tej płycie oczywiste. Raz występują jako płynące w tle
pasaże, kiedy indziej rysują w głowie kosmiczne wizje by w końcu pojawić się w
towarzystwie klimatów niemal industrialnych. Znajdziemy tu sporo naprawdę
popierdolonych rozwiązań, czy to na skrzypkach czy innych instrumentów, których
chwilami nie jestem nawet w stanie zidentyfikować. Głęboki rzyg często zmienia
się w blackowy krzyk, pojawiają się szepty i deklamacje. Chyba tylko gwizdania
tu nie ma. Wystarczą dosłownie trzy utwory, by dostać kręćka i zacząć się w tym
wszystkim gubić. Bo faktycznie w pierwszej chwili ciężko to wszystko ogarnąć,
ale nigdy nie twierdziłem, że Esoctrilihum to muzyka łatwa i teraz też zdania
nie zmienię. Momentami twórczość tego zespołu kojarzy mi się pod względem
kompozytorskim z amerykańskim Ævangelist, nie wiem
być może obaj panowie biorą te same tabletki, bo w obu przypadkach melodie
tworzą równie chorobowy klimat. Ten krążek jest wręcz przebogaty w pomysły.
Można by nimi obdarzyć kilka innych wydawnictw a i tak nic by nie stracił na
wartości. "Eternity of Shaog" to płyta na wiele posiedzeń i zdaję
sobie sprawę, że nie każdy przetrawi taką mieszankę wybuchową. Jeden się
zakocha, inny dostanie sraczki, ale na pewno nikt nie przejdzie obok tego
zespołu niewzruszony. Ja po około sześciu odsłuchach zaczynam się na dobrą
sprawę dopiero wgryzać w drugie dno i myślę, że jeszcze sporo przede mną do
odkrycia. Jeśli lubicie muzykę nieco bardziej wymagającą, to ten krążek jest
dla was. Jedyne co mi się w tej płycie nie podoba, to okładka, choć w przypadku
Esoctrilihum to już pomału tradycja.
- jesusatan
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz