Recenzja Corrupter „Gloria In Profundis”

 

Corrupter

„Gloria In Profundis”

Godz ov War 2025

Ciężko było oczekiwać, by po tak rewelacyjnym materiale, jaki zaserwowali nam na debiutanckim „Descent into Madness” Francuzi z Corrupted, ich kolejny materiał był jeszcze lepszy. Miałem jednak cichą nadzieję, że tak się stanie, albo przynajmniej, że otrzymam od nich nagrania na przynajmniej zbliżonym poziomie. Kiedy zatem promo z drugim pełniakiem pojawiło się w mojej skrzynce odbiorczej, nie zwlekałem ani chwili, by przekonać się o sile rażenia „Gloria In Profundis”. Powiem szczerze, że po pierwszym odsłuchu byłem nieco rozczarowany. Zapytacie, dlaczego? No to już opowiadam. Album otwiera „Eucharist”, chyba najlepszy numer z płyty, będący kontynuacją debiutu. Masywny do bólu, staroszkolny, zahaczający o Morbidowe inspiracje, miażdżący w zasadzie od pierwszego uderzenia. Słychać w nim echa „Gateways to Annihilation”, jednak odbijające się nie w stu procentach dosłownie. Podobnie jest z kolejnym „Beating Heart Cadaver”, który to otwiera riff w klimacie „Where the Slime Lives”, po czym zespół po raz kolejny rozwija temat na swój własny sposób. Pierwsza połowa płyty osadzona jest w tymże właśnie staroszkolnym kurwidołku, czerpiącym zarówno ze szkoły europejskiej jak i zza oceanu. Przyznać trzeba przy tym, że Corrupter doskonale się w tych tematach odnajdują, i jak dla mnie, cały album mógłby być utrzymany w identycznym klimacie. Im dalej jednak wchodzimy w las (czytaj: przekraczamy półmetek albumu), tym bardziej Corrupter zaczynają kombinować. A to pojawia się więcej fragmentów melodyjnych, zmian tempa, czystych wokali i różnego rodzaju udziwnień. Tworzone przez Francuzów dźwięki wchodzą nijako na pomost łączący stare z nieco nowszym (w „Permanent Storage Down Below” słychać zarówno Portal, jak i Incantation). Z jednaj strony dowodzi to faktu, że zespół stara się dorzucić do deathmetalowego ogródka także mały kamyczek od siebie, z drugiej jednak, ja bym jednak od nich wolał prosto w ryj. I to właśnie ta inność mnie na początku trochę odepchnęła. Zrobiłem sobie jednak kilka dni przerwy, wróciłem do „Gloria In Profundis” już bez uprzedzeń, podszedłem jak do czystej karty, i ostatecznie się wgryzłem. Przede wszystkim dlatego, że Corrupter zrobili coś „od podstaw”, po swojemu, bez oglądania się choćby w moją stronę. Ich drugi album jest w ostatecznym rozrachunku zdecydowanie bardziej autorski, a czy lepszy? To już chyba każdy oceni sam. Ja tam chyba jednak bardziej wolałem debiut, ale uważam, że nowe rozdanie też poniżej pewnego, wysokiego poziomu nie schodzi. Oby tylko z tymi eksperymentami następnym razem nie przesadzili.

- jesusatan