Recenzja My Dementia „Premonição: Só Me Arrependo Do Que Não Vivi”

 

My Dementia

„Premonição: Só Me Arrependo Do Que Não Vivi”

Caverna Abismal Records 2025

My Dementia to portugalska kapela, która została założona w 2015 roku i od tamtej pory na koncie mają tylko epkę, wydaną w wersji digital oraz ten debiut. Portugalczycy umieścili na nim sześć, niezbyt krótkich numerów, które łącznie składają się na jakieś 65 minut muzyki. Zważywszy na to, że gatunek jakim para się ta grupa to klasyczny doom metal, to jest to krążek dla cierpliwych bądź zatwardziałych fanów tego stylu. Mimo wszystko warto dać jemu szansę, gdyż tutejsze kompozycje zabierają nas w nieśmiertelne lata dziewięćdziesiąte, kiedy takie właśnie ujęcie mozolnego grania było na fali. Każdy z utworów zawiera w sobie to co najlepsze ówcześnie było można znaleźć w doom metalu, czyli ciężkie i posuwiste riffy, z których snują się przygnębiające melodie. Gęste i zawiesiste zwolnienia, które gniotą tak, że odbierają powietrze i tym samym niemalże zatrzymują serce niczym we funeralnej odmianie tego grania. Melancholijne, wręcz depresyjne solówki, basowe, powodujące drżenie w płucach przerywniki, a wszystko dodatkowo doprawione gotyckimi harmoniami, co potęguje markotność tego materiału. W dużej mierze dopomagają w tym także wokale, którymi Miguel Carneiro operował sprawnie, bo jego growle w podwójnej tonacji i czyste, refleksyjne śpiewy naprawdę dawały radę. Piszę o tym w czasie przeszłym, ponieważ zmarł on po zakończeniu produkcji tej płyty, co ekstra podkreśla dołujący charakter „Premonição: Só Me Arrependo Do Que Não Vivi”. Tradycyjność doom metalu My Dementia słychać właściwie w każdym akordzie, brzmieniu instrumentarium i usposobieniu chwytliwości, które swą rzewnością, pogłębioną przez użycie pogłosu, przypominają najlepsze, niegdysiejsze, brytyjskie wydawnictwa. Klasyczny doom metal w bardzo dobrym wydaniu, który warto sprawdzić, gdyż niesie ze sobą skrajnie boleściwe i mroczne emocje.

shub niggurath