Recenzja Carathis „The Haunting Of Sablewood”

 

Carathis

„The Haunting Of Sablewood”

Personal Records 2023

Chcąc nie chcąc spotykam się z nimi po raz drugi. Ta dwójka muzyków, gdzie jeden jest Austriakiem, a drugi Szwedem zawiązała swój skład dwa lata temu. W połowie września wyda już czwartą epkę, na której znajdzie się pięć numerów, będących rozwinięciem melodyjnego i lekkostrawnego black metalu jakim dotąd raczył nas Carathis. Tym razem panowie poszli o krok dalej, wplatając do swych kompozycji elementy heavy i rocka, tworząc jeszcze bardziej osobliwą muzykę, w której prym wiodą wodewilowe melodie bez umiaru okraszone wampirycznie kojarzącymi się syntezatorami. W sumie na dobre im to wyszło, gdyż obecny materiał nie sili się na bycie niby cudownym i chwytliwym black metalem, bo w istocie jest po prostu krotochwilnym i trochę tandetnym graniem, które z powodzeniem będzie można puścić na zbliżającej się wielkimi krokami imprezie z dyniami w tle. Na „The Haunting Of Sablewood” spotkamy się z riffami o delikatnej wadze, które mkną w szybkich i średnich tempach, niosąc ze sobą chwytliwe nuty, doprawione czarcim skrzekiem wokalisty. Wraz z nimi, ramię w ramię, podążają wspomniane klawisze, nadając wszystkiemu nieco jarmarcznego wydźwięku. Całość jawi się jako specyficzna fuzja szwedzkiego, czytaj, tanecznego bleczura, power metalu w stylu Helloween oraz krwiopijnego klimatu żywcem wyjętego z twórczości Cradle Of Filth. Niemniej jednak, słuchając tego materiału odnoszę wrażenie, iż Carathis niezbyt poważnie podchodzą do tego co robią. Chyba z rozmysłem puszczają do odbiorców oczko, świetnie się przy tym bawiąc, co najwyraźniej słychać w ostatnim, pobrzmiewająco nieco punkiem „Skeleton Christ”. Może jest to właśnie plus teraźniejszego oblicza tej kapeli, które być może komuś się spodoba. Glamowo brzmiący, zabawowy speed metal z gotyckim zabarwieniem, potraktowany bez zadęcia i z przymrużeniem oka. Na luźną prywatkę w sam raz i nic poza tym.

shub niggurath